تا در جهان بود اثر، از جای پای تو

تا نغمه‏ای بود به فلک، از ندای تو

تا ساغر است و مستی و میخوارگی و عشق

تا مسجد است و بتکده و دیر، جای تو

تا هست رنگی، از سخن دلپذیر تو

تا هست بویی، از تو و از مدعای تو

تا هست واژه ای ز تو در بین واژه ها

تا هست رونقی ز تو و گفته های تو

هرگز نه آنچه در خور عشق است و عاشقی

تا یک نشانه‏ای نبود، از فنای تو